موسیقی/صداگذاری
طبق معمول، دو آهنگساز درجه یک این سری یعنی آقایان جرارد کی مارینو (Gerard K. Marino) و مایک ریگان (Mike Reagan) ساخت موسیقی Ghost of Sparta را به عهده داشته اند و علی رقم شباهت های زیاد قطعات به ساخته های گذشته، بسیار منطبق بر حال و هوای مکان های بازی است. مثل همیشه، آقای تی سی کارسون (TC Carson) بجای کریتوس، گیدیان امری (Gideon Emery) در نقش پوسایدون، ارین تورپی (Erin Torpey) بجای آتینا و لیندا هانت (Linda Hunt) به عنوان راوی در جمع صداگذاران دیگر به ایفای نقش پرداخته اند. در کل موسیقی در بخش هایی نظیر مبارزات با روند بازی کاملا هماهنگ است و نقصی ندارد، تنها شاید موزیک متن ابتدایی بازی آن هم در مقایسه با آنچه که روی PS3 شاهدش بودیم کمی افتاده و خسته به گوش برسد.
گیم پلی
در ابتدا شاید بیش از هر چیز دیگری، گرافیک زیبا و چشم نواز بازی بازیکن را شیفته خود کند، اما به شما پیشنهاد می کنم که در همان آغاز کار با کمی تمرکز، تمامی فنون و حرکات مختلف را فرا بگیرید. چرا که رفته رفته متوجه می شوید که در این بازی شیوه مبارزه شما از هر نکته دیگری مهم تر خواهد بود، به طوری که در درجات سختی بالاتر Ghost of Sparta تمامی مهارت های بازیکن را کاملا به چالش می کشاند. این موضوع را هم فراموش نکنید که کریتوس از خدایان رو برگردانده و تنها امیدش شما هستید! البته تمامی این ها بخش های ابتدایی و به اصطلاح آموزشی بازی محسوب می شوند و به انصاف باید گفت که هیچگاه نمی توان این چنین جذابیتی را در بخش Tutorial یک بازی تجربه کرد. همان طور که احتمالا شما هم متوجه آن شده اید، خشونت در سری بازی های God of War رفته رفته افزایش یافته است و به خصوص در شماره سوم و حالا هم در Ghost of Sparta خون خواهی ها و وحشیگری های کریتوس بسیار شدیدتر به چشم می آیند و گویا به راستی خون جلوی چشمان این جنگجو را گرفته است. البته همین امر نیز در جذابیت بازی بی تاثیر نبوده و خواه ناخواه هیجان بیشتری را به بازیکن منتقل می کند و به خصوص به هنگام دریدن دشمنانتان این حس که شما یک اسپارتان انتقام جو هستید در وجودتان موج می زند. با وجود اینکه در ابتدای بازی کریتوس تقریبا تمامی قدرت هایش را از دست داده، مثل همیشه شمشیرهای آتینا (Blades of Athena) را به همراه دارد که بوسیله آن ها دشمنان خود را در هر فاصله ای که باشند مورد حمله قرار می دهد. هسته اصلی گیم پلی بازی دست نخورده باقی مانده و مانند گذشته با در اختیار داشتن دو دسته حملات سبک و سنگین قادر خواهید بود تا چندضرب ها و حرکات ترکیبی بسیاری را اجرا کنید. با پیشروی در بازی، کریتوس سلاح های بیشتری بدست می آورد و همچنین قابلیت تعویض سریع آن ها حتی در حین مبارزه نیز به شما داده می شود. همین موضوع سرآغازی است برای اجرای رشته ای از فنون و حملات ویژه بسیار تماشایی که تنها لازمه آن کمی خلاقیت و ابتکار خواهد بود. به زودی نحوه استفاده از جادو را نیز در بازی فرا می گیرید و به راحتی با کمک گرفتن از D-Pad قادر خواهید بود تا از قدرت های ویژه ای نظیر الکتریسته نیز در نبرد با دشمنان خود بهره مند شوید. همچنین پس از غلبه بر تایتان ترا (Thera) از نیروی آتش هم می توانید در ضربات استاندارد خود استفاده کنید که این امر نقشی کلیدی در حل برخی از معماهای بازی نیز خواهد داشت. در حالیکه مبارزه با دشمنان سطح پایین بازی بسیار شبیه به گذشته طراحی شده، اما نبرد با رئیس ها و به ویژه اجرای حرکات پایانی برای از پا در آوردن آن ها در این قسمت تفاوت های فاحشی با نسخه های پیشین خود دارد. به طوری که خشونتی بی حد و حصر در این بخش ها به چشم می خورد، تا جایی که حتی در برخی از مواقع بازیکن که با خلق و خوی کریتوس آشناست نیز از این همه وحشیگری او شگفت زده خواهد شد. به عنوان مثال، در جایی از بازی کریتوس یکی از رئیس ها را با مته هایی بزرگ و آتشین به سیخ می کشد که بسیار مهیب و ظالمانه به چشم می آید. اگر چه اکثر این بخش ها با داستان هایی که بازی از آن ها الهام گرفته، همخوانی دارند، اما صراحت سازندگان بازی در به نمایش درآوردن خشونت همچنان کمی جای تعجب دارد. شاید یکنواختی مبارزات و به خصوص آشنا بودن بخش اعظمی از آن در همان ابتدا زیاد زننده به چشم نیاید، چرا که بسیاری از بازیکن ها شیفته همین اسلوب دست نخورده هستند. با این حال معماهای بازی قطعا کمی تکراری و خسته کننده خواهند بود، به طوری که بسیاری از آن ها در حقیقت نمونه کوچکی از آنچه که در God of War III شاهدش بودیم، هستند. با تمام این تفاسیر، سازندگان این نسخه با استفاده به موقع از معماهای گوناگون به غیر خطی بودن روند بازی کمک کرده اند و باعث شده اند تا مبارزات کریتوس جذابیت خود را از دست ندهد.